De leerlingen zijn net keurig door hun "taxidriver" afgezet op hun stageplaatsen ... nu begint de eenzaamheid van de stagebegeleider ... Niet getreurd ... tijd voor een beetje cultuur op vrijdagmorgen alvorens de stageverslagen te lezen en de boekhouding te onderwerpen aan een nauwgezette update.
Zoals jullie reeds konden lezen op deze blog zijn we vorige woensdag gaan picknicken op "la Côte des Deux Amants". "Côte" betekent in het Frans niet alleen "kust" maar ook "helling, heuvelflank" (denk maar aan bijvoorbeeld "Côte d'Or, Côtes du Rhône, ..."). Aan deze heuvel met fantastisch panoramisch uitzicht is tevens een oud verhaal verbonden. Het verhaal werd door Marie de France (wordt beschouwd als de eerste belangrijke vrouwelijke Franstalige auteur) in het Oud-Frans op schrift gesteld onder de titel "Lai des deux amants". Een "lai" is een vaste middeleeuwse dichtvorm die vooral in de 12e en 13e werd gebruikt om legendes, fabels en heldenverhalen vast te leggen. Het bekendste "lai" is waarschijnlijk "Le lai du chèvrefeuille" waarin het verhaal van Tristan en Isolde wordt verteld.
Via deze link kan u het tragische verhaal van "les deux amants" in hedendaags Frans lezen.
Het is moeilijk te achterhalen of het verhaal echt is gebeurd. Het is veeleer ontleend aan een legende zoals de meeste middeleeuwse verhalen (epische heldendichten, fabels, liefdespoëzie, de hoofse lyriek, ...). Het staat wel vast dat de heuvel tot op heden tot de verbeelding spreekt en sterk verbonden blijft met het verhaal van de twee geliefden die door de dood van elkaar worden gescheiden. Men verklaart zelfs de bloei van mediterraanse bloemen met medicinale krachten op de heuvel (die in de rest van Normandië niet voorkomen) als een gevolg van de dood van de twee geliefden. De bloedmooie dochter van de oude tirannieke graaf zou een wonderdrankje met kruiden uit het Middellandse Zeegebied hebben toegediend aan haar pas overleden minnaar. Dit drankje dat jonge geliefden moest beschermen tegen de vernielende kracht van de liefde kwam echter te laat. De jonge geliefde stortte zich in een daad van onmacht en ontreddering met haar gestorven ridder in de afgrond. Door het morsen van enkele druppels van de geneeskrachtige drank werd de heuvelbodem eeuwig verzadigd met een natuurlijke kracht waardoor er tot op heden geneeskrachtige planten groeien.
Dergelijke tragische liefdesverhalen blijven tot op de dag van vandaag een zekere waarheid in zich dragen omdat ze de liefde in haar meest extreme vorm voorstelt. De liefde die leidt tot de tragische dood. Deze liefdesthema's waren zeer populair tijdens de Middeleeuwen en inspireerden ook later vele auteurs. Denken we maar het wereldberoemde "Romeo and Juliet" van Shakespeare. Ook het thema van het liefdesdrankje spreekt tot de verbeelding van velen (Tristan et Iseut).
Tot zover een lesje etiologie.
JF Dellaert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten